Safaritime

Hallo allemaal!

We hebben opnieuw heel wat te vertellen. We zijn onder andere op safari geweest naar het Nationaal park Mikumi. Het was zes uur rijden en onderweg zagen we al bavianen langs de weg. Samen met het Oostenrijks koppeltje  werden we bij aankomst meteen getrakteerd op de meest indrukwekkende dieren: de olifanten. We zagen er ook vele giraffen, zebra’s, impala’s, nijlpaarden en buffels. Alle wilde dieren die op ons verlanglijstje stonden! Ook andere toeristen waren paraat, onder andere vier mannen uit Oost-Vlaanderen. We ontdekten het aan de hand van hun JBC-zak in de jeep, en de uitspraak ‘Godverdomme, met die steekvliegen hier!’. De toon was meteen gezet. Belgen zijn dus echt wel wereldburgers.

Na de eerste dag gingen we overnachten in de Veta-lodge, echte luxe vergeleken bij ons verblijf hier in Afrika. We kwamen binnen in een koele kamer (airco!) met een echte badkamer waarin een proper toilet te vinden was, een wastafel en zelfs een douche. Onze euforie was groot! Ook kregen we er lekker eten in buffetvorm. De verblijfplaats werkt samen met hotelstudenten, dus we werden er ook tot in de puntjes bediend. Als ontbijt kregen we omelet met boterhammen, boter én confituur: zalig!

Na het verrukkelijke ontbijt vertrokken we voor de tweede maal naar het park. Onderweg zagen we alweer heel wat dieren, maar jammer genoeg was de wagen achter ons wat te wild aan het rijden, want de impala die we net nog bewonderden werd door hen aangereden. We waren redelijk geschokt, zeker toen we zagen dat die mensen er gewoon mee zaten te lachen. Het beste was nog dat die jeep ook naar het Nationaal park ging. Frustratie alom…

 Eenmaal aangekomen genoten we nog drie uurtjes van de wilde dieren. We hadden ook het geluk om een volledige leeuwenfamilie te zien: mama, papa en de drie welpjes. Echt prachtig! 

Natuurlijk hebben we de afgelopen dagen ook veel lesgegeven, of toch een poging tot… Het Afrikaanse onderwijs is totaal niet te vergelijken met dat in België. Er was de voorbije week heel wat chaos in verband met de lesroosters. In sommige klassen kwam er geen leerkracht langs, dus gingen de leerlingen vragen aan juf Bieke om hen les te geven, terwijl ze eigenlijk les aan het geven was in een andere klas. Het krijgen van evaluatieformulieren zal nog een probleempje worden vrezen we… Wanneer ze horen of merken dat wij een bepaalde les geven, komen de leerkrachten gewoon niet af. Ook de examens van februari zorgden ervoor dat de geplande lessen niet konden doorgaan. We waren totaal niet op de hoogte van de tests, net zoals de kinderen.

Het regenseizoen is van start gegaan, en hoe! Op donderdag 6 maart kregen we de volle laag. Het gevolg was dat de helft van de leerkrachten niet kwam opdagen, en ook heel wat kinderen geraakten niet (of veeeeeel later) op school. De les die Bieke gepland had om 8 uur, ging door een tekort aan leerlingen om 9 uur. Ook moesten de Belgen het noodweer wat zien op te lossen, want door de vele afwezige leerkrachten zaten de klassen vaak zonder les/leerkracht. Improvisatie was wel het woord voor de voorbije donderdag!

Naomi ondernam verschillende pogingen om de basiskleuren aan te brengen in de baby- en middle class. De eerste keer ging de les niet door omdat de kinderen lagen te slapen. Ze waren uitgeteld na een test (kinderen van 2,5 jaar!), en de leerkracht vond het beter om hen nu wat te laten rusten.

Poging twee was ook zonder succes, want door de harde regenval kwamen de leerkracht en kinderen niet opdagen. Derde keer, goede keer! De kinderen van de baby-en middle class zaten samen bij de kinderen in de top class. De les werd gegeven aan ongeveer 40 kinderen. Het was druk, maar de kinderen vonden het fantastisch!

Na de lessen maken we tijd om de vele reflecties te maken. Want dat moet natuurlijk ook gebeuren… We zijn op zo’n momenten wel blij om elkaar te hebben, want na een lesdag vol verrassingen, uitdagingen en nieuwe ervaringen is het wel leuk om dit met elkaar te delen.

Op maandag gingen we mee met Madame naar de middelbare school waar ze lesgeeft: King’ongo. Alle leerkrachten waren super blij om ons te mogen verwelkomen. De hoofdleerkracht was euforisch om blanken te zien op hun school, en we moesten onmiddellijk het gastboek invullen. Jammer genoeg merkten we dat ook hier wordt lesgegeven op dezelfde, saaie manier als altijd. Schriftjes zijn dus echt wel hét kenmerk van het Afrikaanse onderwijs. 

We bezochten ook de grote markt: Kariakoo. Het was zeer indrukwekkend om de vele kraampjes en mensen te zien. Er was onder andere een kledingafdeling, een vismarkt en een groentemarkt. Bieke kocht er haar eerste Kanga. We worden echte Afrikaanse ladies…

Gisteren gingen we na de lessen op bezoek bij ‘big mama’, zo noemen we haar vanaf nu. Ze is echt enorm, maar haar hart is ook erg groot! We hebben haar graag. We kregen er zeer lekkere spaghetti mét smaak, en vlees dat leek op stoofvlees van bij ons. De saus kon ons ook wel smaken, echt leuk om eens zo lekker te kunnen eten. 

Ondertussen verlangen we meer en meer naar Belgisch eten. Na een tiental keer vragen namen onze gastouders ons mee naar een plaats waar ze echte pizza maken. Het was niet echt de pizza die we kennen, maar het smaakte ons wel! Ook de cornflakes die we kochten hebben ons al veel plezier bezorgd. Ze zijn dus ook al geïntroduceerd in het Afrikaanse gezin, en vooral de jongste laat het haar smaken.

Gisteravond gebeurde er wel iets raars. Plots hoorde we veel lawaai, en er begon iemand keihard te huilen. We dachten dat er ruzie was ontstaan tussen de gastouders en de huishoudhulp, en gingen voor het zekerste toch maar eens een kijkje nemen… We troffen de huishoudhulp huilend en hysterisch aan in de woonkamer, maar konden moeilijk communiceren omdat ze geen Engels praat. De volgende ochtend werden we geïnformeerd over het incident, en blijkbaar was de oma van het meisje gestorven. Het geroep was vooral omdat Madame eiste dat ze stil was. Hier in Afrika mag je namelijk niet echt je emoties laten zien. Vandaag is ze naar haar familie om de begrafenis bij te wonen. Hier wordt dit onmiddellijk gedaan nadat iemand sterft. 

Om af te sluiten, nog even dit…

Hé, het is oké…

… om een halfuur te staan gapen naar de leeuwen, samen met tien andere toeristen.

… om te flippen bij het zien en gebruiken van een normale wc en douche.

… om een eigen barbershop te organiseren in de tuin.

… om een week met de hele school te zoeken naar de tape, en ze uiteindelijk te vinden op de koelkast.

… om nu al te weten dat we elkaar zullen missen in België.

Tot blogs!

De nu van kokosnoot-uit-eigen-tuin-genietende Naomi en Bieke